μακρόρ(ρ)ιν

μακρόρ(ρ)ιν και μακρόρρις και μακρύριν, -ινος, ὁ, ἡ (Μ)

μακρύρρινος, μακρομύτης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μακρ(ο)-* + ῥίς, ῥινός, «μύτη» (πρβλ. οξύ-ρριν, παχύ-ρριν)].